آرزوی مجسمه ساز قدیمی برای نمایش آثارش در یك موزه

آرزوی مجسمه ساز قدیمی برای نمایش آثارش در یك موزه

به گزارش پیلانو فرزند محمد هژبر ابراهیمی – مجسمه ساز پیشکسوت – می گوید که بزرگ ترین آرزوی پدرش این است که در زمان حیاتش موزه ای برای نمایش دائمی آثارش برپا شود و آثارش از گزند روزگار در امان بمانند.

به گزارش پیلانو به نقل از روابط عمومی انجمن هنرمندان مجسمه ساز ایران، در پنجمین نمایشگاه پژوهشی «روشنای بزرگان» که مروری است بر آثار محمد هژبر ابراهیمی، مجموعه ای از ۲۸ مجسمه این هنرمند پیشکسوت به همراه دو تابلو نقاشی وی در گالری ممیز خانه هنرمندان ایران در معرض دید مخاطبان قرار گرفته است.

همچنین به مناسبت برگزاری این نمایشگاه فیلم مستندی از زندگی این هنرمند ساخته و در روزهای برگزاری نمایشگاه در گالری ممیز به نمایش درآمده است.

مسیری که محمد هژبرابراهیمی برای یادگیری مجسمه سازی طی کرد

شعله هژبر ابراهیمی، دختر این هنرمند درباره این پیشکسوت مجسمه سازی اظهار داشت: پدرم درسال ۱۳۰۵ در پاریز رفسنجان متولد شده است. با مرگ پدر و ازدواج مجدد مادر، او برای ادامه تحصیل مجبور شد که نزد اقوامش به یزد برود. اما برای ادامه تحصیل گرفتار مشکلاتی شد، اما با پشتکاری که داشت، تحصیلاتش را نیمه کاره رها نکرد.

به قول دختر این مجسمه ساز؛ پدر او همچون خیلی از هم نسلانش، کار کردن را از سن خیلی کم آغاز کرد. در ۱۱ سالگی زمانی که در یک کارگاه سنگ تراشی در یزد مشغول به کار بود، بدون اجازه صاحب کارش از سنگی که قرار بود با آن یک هاون سنگی ساخته شود، یک پیکره تراشید و همین مساله باعث خشم کارفرمایش شد و او را با کتک و با چشم گریان از سنگ تراشی بیرون کرد.

او اضافه کرد: پدرم همان روز خیلی اتفاقی از مقابل مغازه «مهدی چیتی» رد می شود و نقاشی های وی چنان پدرم را مقابل خود میخکوب می کند که توجه چیتی را به خود جلب می کند و زمانی که چیتی علت گریه او را می پرسد متوجه داستان می شود و او را به کرمان می برد و به استاد علی اکبرخان صنعتی معرفی می کند تا تحت تعلیم و حمایت او قرار گیرد.

او افزود: پدرم در محضر استاد صنعتی با مجسمه سازی آشنا می شود و بعد از آن، استاد صنعتی که قالب گیری مجسمه هایش را از روی مدل زنده انجام می داد و این شیوه کار بسیار دشوار است را به پدرم و قهاری می سپارد. دوستی و رابطه پدرم با علی اکبر خان صنعتی تا آخر زندگی استادش، تداوم داشت و وی در ساخت پروژه های گوناگونی با استادش همکاری داشت.

هژبرابراهیمی افزود: بعد از مهدی چیتی و استاد صنعتی، مادرم نقش بسیار مهم و پر رنگی در زندگی پدرم دارد و اگر عشق و حمایت های مادرم نبود، بی گمان پدرم نمی توانست زندگی اش را وقف هنر مجسمه سازی کند.

هنرمندی که از مجسمه سازی امرار معاش نکرد

او اضافه کرد: در مقطعی شرط سن را برای ورود به دانشگاه را حذف می کنند و پدرم به همین واسطه در سال ۱۳۴۷ دانشجوی رشته مجسمه سازی دانشگاه هنرهای زیبا می شود و شاگرد اساتیدی چون هوشنگ سیحون، پرویز تناولی و ناهید سالیانی می شود. او چون سال ها شاگردی استاد صنعتی را کرده بود و از نظر سن و سال از هم دوره هایش بزرگتر بود، در چارچوب گیری و ساخت مجسمه به هم کلاسی هایش کمک می کرد.

وی افزود: پدرم تا آخر دوران دانشگاه، هیچگاه از طریق مجسمه سازی امرار معاش نکرد. او بعنوان کارمند در اداره ثبت احوال و وزارت کشور مشغول به کار بود. اما بعد از انتهای دوره دانشگاه چند سالی در رشته مجسمه سازی در دانشگاه پردیس اصفهان تدریس کرد و در مقطعی هم در کارگاه شخصی اش در کرمان کلاس خصوصی طراحی و نقاشی برپا کرد.

به قول این بانوی مجسمه ساز، پدرش هنرمند پرکار و جست و جوگری است و با وجود کهولت سن و لرزش دستانش همچنان مشغول طراحی، نقاشی و مجسمه سازی است و هرکس که به خانه و کارگاه او قدم می گذارد؛ به علت تعداد و تنوع کارهای او گرفتار حیرت می شود.

او درباره شیوه کار پدرش اظهار داشت: پدرم ابتدا طراحی می کند و بعد با خمیر روی شیشه طراح هایش را به صورت نقش برجسته اجرا می کند و چون هم اکنون توان این را ندارد که برای کارهایش آرماتور بسازد، همزمان روی شیشه مجسمه هایش را قالب گیری می کند. پدرم هر زمان که از مجسمه سازی خسته می شود نقاشی می کند.

بزرگترین آرزوی مجسمه ساز قدیمی

او اضافه کرد: بزرگترین آرزوی پدرم این است که در زمان حیاتش موزه ای برای نمایش دائمی آثارش برپا شود و آثارش به این شیوه از گزند روزگار در امان بمانند. پدرم در کنار مجسمه ها، مجموعه بزرگی از طراحی و نقاشی دارد که در این مجموعه ها در کنار مجسمه های فیگوراتیو، آثار مدرن و تفکربرانگیزی گوناگونی هم به چشم می خورد. افسوس که در زمانش شرایطی فراهم نشده که این آثار اثرگذار در چارچوب نمایشگاهی به معرض نمایش گذاشته شوند.

شعله هژبر ابراهیمی افزود: پدرم پرتره خیلی از مشاهیر کرمان را با سیمان ساخته است و این پرتره ا قابلیت این را دارند که در فضای شهری نصب شوند. امیدوارم در زمان حیات پدرم مسولین امر، شرایطی را فراهم نمایند تا پدرم که سهم بسزایی در تاریخ مجسمه سازی دارد بتواند قدر ببیند.

نمایشگاهی که نسل های قدیمی مجسمه ساز را معرفی می کند

هومن سلیمی یکی از اعضای هیات مدیره انجمن هنرمندان مجسمه ساز ایران اظهار داشت: با برگزاری نمایشگاه روشنای بزرگان فرصت و امکانی فراهم می شود تا نسل های مختلف با آثار هنرمندان اثرگذار پیشکسوت آشنا گردند و شرایطی برای کار پژوهشی بر روی آثار آنها فراهم گردد.

او اضافه کرد: ایده برگزاری نمایشگاه روشنایی بزرگان سال ها پیش توسط سارا روحی صفت عنوان شد اما در دوره های هیات مدیره پیشین امکان برگزاری این نمایشگاه فراهم نشد و نمایشگاه «روشنای بزرگان» در دوره هیات مدیره یازدهم شکل گرفت و به مرحله اجرا رسید. برای برگزاری نمایشگاه روشنای بزرگان، پیشکسوتانی را انتخاب کردیم که سن بالا داشتند یا مدتی از آنها خبری نداشتیم. تا به امروز برای حسین قره گوزلو و انسیه لواسانی، ابراهیم معمار زاده، حسن ارژنگ و محمد هژبر ابراهیمی این کار را انجام دادیم.

او اضافه کرد: همزمان با برگزاری نمایشگاه، فیلم مستندی هم درباره تک تک این هنرمندان ساخته ایم. امیدواریم که به زودی بتوانیم برپایه راش هایی که در اختیار داریم یک فیلم بلند درباره پنج هنرمند مجسمه ساز که نمایشگاه شان را برگزار کردیم بسازیم.

تلاش های هژبرابراهیمی برای مجسمه سازی انکارناپذیر است

او درباره محمد هژبر ابراهیمی اظهار داشت: بدون اغراق هژبر ابراهیمی یکی از مهم ترین مجسمه سازان ما است که با پیگیری و استمراری که در کار مجسمه سازی دارد، برای اعتلای هنر مجسمه سازی کوشیده است و نقش وی در تربیت مجسمه سازان نسل های بعد انکار ناپذیر است.

این عضو هیات مدیره انجمن هنرمندان مجسمه ایران افزود: هژبر هنرمند جست وجو گر و پرکاری است و برخلاف خیلی از هنرمندان پیشکسوت که در مجموعه شخصی شان آثار انگشت شماری دارند و برای برگزاری نمایشگاه شان باید به مجموعه داران رجوع نماییم، آثار گوناگونی در مجموعه شخصی اش دارد. اتفاقا به علت پر تعداد بودن آثار او هنگام برگزاری نمایش در انتخاب آثار مشکل داشتیم. البته به علت دوری راه، امکان نمایش آثاری که ابعاد بزرگی داشتند فراهم نشد.

او درباره فیلم مستندی که درباره هژبر ابراهیمی ساخته شد، اظهار داشت: این فیلم از جنبه های مختلف دارای اهمیت است. هژبر ابراهیمی یکی از گنجینه های پرارزش و زنده تاریخ مجسمه سازی ایران است و در طول فیلم به خیلی از سوال های بی پاسخ ما، پاسخ داده است.

هنرمندی که چراغ مجسمه سازی را روشن نگهداشته

سارا روحی صفت هم درباره این نمایشگاه اظهار داشت: محمد هژبر ابراهیمی یکی از کسانی است که چراغ مجسمه سازی ایران را روشن نگاه داشته اند و او با ۹۴ سال سن، همچنان مجسمه ساز پرکاری است و ذهن و حافظه بسیار قویی دارد، برگزاری این نمایشگاه و تهیه فیلم مستند درباره او زمینه ای را فراهم نمود تا برای خیلی از سوال های مجسمه سازی پاسخی بیابیم.

محمد هژبر ابراهیمی متولد ۱۳۰۵ یکی از مجسمه سازان پیشکسوت ایران است که از شاگردان مستقیم علی اکبرخان صنعتی به حساب می آید. وی در تاسیس و راه اندازی موزه های چون موزه هلال احمر، موزه راه آهن و ساخت مجسمه های میدان توپخانه با صنعتی همکاری داشته است. این مجسمه ساز هرچند در نهمین بهار زندگی اش به سر می برد اما همچنان مجسمه می سازد و نقاشی می کند، شعر می سراید. وی در اولین سمپوزیوم مجسمه سازی کرمان هم حضور داشت و مجسمه ای فلزی به نام پرستو خلق کرد که این مجسمه هم در کرمان نصب شده است. همینطور مجسمه عیسی ماهانی را با فایبرگلاس و به طول ۴ متر ساخته اند که در پارک مشاهیر کرمان نصب شده است. این مجسمه آخرین مجسمه شهری این هنرمند به حساب می آید.

تاکنون فیلمهای مستند گوناگونی درباره این هنرمند پیشکسوت ساخته شده است و پیش تر هفته نامه تندیس هم ضمن انتشار ویژه نامه ای برای این هنرمند نمایشگاه و نشست پژوهشی برای این هنرمند در گالری برگ برپا کرده بود. او نقش مؤثری هم در برگزاری موزه «آثار استاد صنعتی» در میدان توپخانه تهران و همینطور موزه صنعتی کرمان داشته است.

هژبرابراهیمی فارغ التحصیل سال ۱۳۴۸ رشته مجسمه سازی دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران است. از آثار برجسته این استاد میتوان به تندیس امیرکبیر در رفسنجان، تندیس صنایع دستی در کرمان، مجسمه «هزار دستان» و «سگ لمیده» در اصفهان، تندیس «نبرد گاوها» در جزیره ناژوان زاینده رود اصفهان و تندیس حکیم ابوالقاسم فردوسی در دانشگاه اصفهان اشاره نمود.

برگزاری چندین نمایشگاه انفرادی و گروهی در تهران، اصفهان و رفسنجان هم در کارنامه پربار این هنرمند دیده می شود.

منبع: