گزارش پیلانو؛ غبار سکوت در تالارهای وحدت و رودکی

پیلانو: تالارهای وحدت و رودکی همچون متولیان اصلی مجموعه های اجرای آثار موسیقایی هستند که بنظر می رسد هنوز برای اطلاع رسانی درباره برگزاری کنسرت به نتیجه ای نرسیدند.

به گزارش پیلانو به نقل از مهر، طی هفته های گذشته مدیران ارشد وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی از تلاش خود برای برنامه ریزی پیرامون برگزاری کنسرت طی روزهای کرونائی در پایتخت خبر دادند. شرایطی که در اواسط آبان ماه سال جاری با برگزاری جلسه تهیه کنندگان، کنسرت گذاران و نمایندگان برخی از سالن ها در دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی می رفت تا نویدبخش روزهای پرکاری برای اهالی موسیقی در همه ژانرها باشد.
اما گویا کلاف سردرگم برگزاری کنسرت ها که بنظر می رسد درحال حاضر در جزیره کیش و چند شهر دیگر باز شده، هنوز در پایتخت با یک گره کور مواجه می باشد که نه سالن داران، نه تهیه کنندگان و نه هیچ مجموعه ای اراده ای برای برگزاری کنسرت در وضعیت محدودیت را ندارند. گویی این که مساله نانوشته یا ناگفته ای وجود دارد که هنوز هیچیک از طرفین درباره آن به توافق نرسیده اند و یا اگر هم نکته دیگری در این چارچوب وجود دارد، به قدری پیچیده و لاینحل باقی مانده که هنوز نتوانسته خروجی مناسب و موثری را پیش روی مخاطبان موسیقی قرار دهد.
اما این اختتام ماجرا نیست، چونکه طی روزهای گذشته تعدادی از هنرمندان و فعالان حوزه موسیقی در بخش هایی غیر از موسیقی پاپ نیز انتقاداتی را درباره برگزار نشدن کنسرت ها در محافل رسمی و غیررسمی مطرح کرده اند در خصوص این که چرا با وجود شروع فصل تازه اکران فیلم در سینماها و اجرای نمایش در تماشاخانه های تئاتر با در نظر گرفتن ظرفیت حداقلی سالن ها، هنوز اقدامی برای برگزاری کنسرت ها در تالارهای اجرای موسیقی صورت نگرفته است. چارچوبی که عمدتا در زمینه هایی غیر از موسیقی پاپ مورد توجه قرار گرفته و برخی فعالان دیگر گونه های موسیقی که در این شرایط آمادگی اجرای برنامه زنده را دارند، معتقدند قربانی برخی سیاست ها و تصمیم گیری هایی شدند که متمرکز بر موسیقی پاپ است.

بدون تردید در این چارچوب دو مجموعه تالار وحدت و تالار رودکی، دو مکان مهم اجرای موسیقی در کشورمان هستند که بواسطه مدیریت دولتی می توانند در این روزهای سخت و با در نظر گرفتن تسهیلاتی، میزبان گروه ها و هنرمندانی باشند که در این شرایط کرونائی مایل به اجرای زنده هستند، اجراهایی که می تواند با در نظر گرفتن پروتکلهای بهداشتی و البته سیاست های حمایتی ارشاد خون تازه ای را در رگ های موسیقی غیرتجاری وارد کند.
تالارهای وحدت و رودکی به فراخور نوع فعالیت این گروههای موسیقی جدی می توانند گزینه های مناسبی برای غبارروبی از این فضا باشد؛ فضایی به شدت ساکت که سکوت طولانی آن منفعت چندانی برای ادامه حیات موسیقی جدی نخواهد داشت البته این احتمال وجود دارد که عدم انتخاب معاون امور هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و به تبع آن انتخاب نشدن مدیر دفتر موسیقی وزارت ارشاد که هردوی این مجموعه ها حالا با حضور محمود شالویی و محمد اله یاری بعنوان سرپرست اداره می شود، دلیلی برای برگزار نشدن کنسرت ها در تالارهای دولتی باشد، اما با توجه به این که در مدیریت بنیاد فرهنگی هنری رودکی بعنوان متولی اصلی تالارهای وحدت و رودکی و همین طور ارکستر سمفونیک تهران و ارکستر ملی ایران غیر از تغییر در ترکیب هیات امنا و هیات مدیره، تغییری حاصل نشده، بنظر می رسد نکته دیگری برای برگزاری کنسرت ها در تالارهای دولتی وجود نداشته باشد، مگر این که دست اندرکاران این مجموعه ها دلیلهای منطقی برای این سکوت رسانه ای خود داشته باشند.
به هر حال حالا حدود هفت روز از آذرماه سال ۱۴۰۰ و قول مساعد مدیران برای برگزاری کنسرت ها در پایتخت می گذرد، شرایطی که بااینکه در زمینه موسیقی پاپ دربرگیرنده پیچیدگی های زیادی شده و تا لحظه انتشار این نوشتار رسانه ای خبری از برگزاری کنسرتهای پاپ در تهران نیست، اما نکته حائز اهمیت در اینجاست که چرا درحال حاضر اقدام اجرائی برای برگزاری کنسرت برای دیگر گونه های موسیقایی که هم تماشاگر محدودتری دارد و هم می تواند در قالب گروههای کم جمعیت از هنرمندان در تالارهایی نظیر وحدت و رودکی پیش روی مخاطبان قرار گیرد، برنامه ریزی، اطلاع رسانی و ایده ای از طرف مدیران دفتر موسیقی وزارت ارشاد و بنیاد فرهنگی هنری رودکی صورت نگرفته است؟

قطعاً اقداماتی نظیر برگزاری کنسرتهای آنلاین موسیقی ایرانی، موسیقی نواحی و موسیقی کلاسیک طی ماه های گذشته توسط انجمن موسیقی ایران، دفتر موسیقی و بنیاد رودکی می تواند یک امتیاز مثبت برای پشتیبانی از گروههای موسیقی فعال این حوزه ها در ایام کرونائی محسوب شود، اما باتوجه به مجوزهایی که برای از سرگیری کارهای فرهنگی هنری در شهرهای با وضعیت نارنجی و زرد صادر شده، پرسش های زیادی مطرح می شود که یکی از آنها مبتنی بر این پرسش است که شاید تهیه کنندگان و برگزارکنندگان کنسرت در زمینه موسیقی پاپ به زعم خود بهانه های منطقی برای عدم برگزاری کنسرت در پایتخت حتی در وضعیت نارنجی داشته باشند، اما آیا تالارهای دولتی اجرای موسیقی در پایتخت نمی توانند از گروههای موسیقی فعال در زمینه موسیقی جدی میزبانی کنند؟
آیا نکته ای در برگزاری این کنسرت ها وجود دارد که مسئولان امر دراین زمینه نیازی به پاسخگویی نمی بینند؟ آیا قرار نیست مجموعه های دولتی همچون ارکستر سمفونیک تهران و ارکستر ملی با همان شرایط محدود کرونائی ولو در یک اقدام نمادین طلسم سکوت غمبار موسیقی جدی را در تالارهای وحدت و رودکی که اتفاقاً در حد و اندازه های خود، مخاطبی دارند، بشکند؟ آیا ظرفیت های ناب موسیقی نواحی، موسیقی ایرانی و موسیقی کلاسیک این توانایی ها را ندارند که بتوانند در تالارهای دولتی در شرایطی خاص میزبان گروههای موسیقایی باشند؟
اظهارات خوشحال کننده و امید بخش وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی برای از سرگیری کنسرت ها در پایتخت طی روزهای گذشته نوید بخش روزهای خوبی برای همه گونه های موسیقی بود که شاید بتوانند این دفعه رودررو با مخاطبان خود با در نظر گرفتن پروتکلهای بهداشتی به اجرای برنامه بپردازند، اما بنظر می رسد هنوز برنامه یا اقدام برنامه ریزی شده ای برای اجرای کنسرت حتی در تالارهای دولتی وجود ندارد و باید منتظر ماند که طی روزهای آینده چه شرایطی پیش روی کنسرت ها در تالارهای دولتی قرار گذاشته خواهد شد؟
آیا موسیقی های غیرتجاری حالا در ردیف اولویت ها و برنامه ریزی های دفتر موسیقی وزارت ارشاد برای حمایت وجود دارد؟ آیا در چند ماه باقی مانده به جشنواره موسیقی فجر می توان امیدوار به برگزاری کنسرت ها در تالارهای دولتی ولو برای خالی نبودن عریضه و فراموش نشدن موسیقی های غیرتجاری در گوش شنیداری مخاطبان بود؟ آیا تهیه کنندگان آثار موسیقایی غیرتجاری نقشی در سیاست های دفتر موسیقی وزارت ارشاد و بنیاد رودکی بعنوان متولی اصلی مدیریت تالارهای وحدت و رودکی دارند که همچون تهیه کنندگان پاپ در جلسات و برنامه ریزی ها حضور جدی و موثری داشته باشند؟
به هر حال این روزها موسیقی های غیرتجاری که آنچنان ارتباطی با سلبریتی های عرصه موسیقی ندارند، در انزوای عجیب و غریبی فرو رفته اند که گویی برنامه ریزی برای حمایت جدی از آنها هنوز وجود ندارد؛ در این مجال کوشش برای پشتیبانی از برگزاری کنسرت گروه هایی که می توانند مخاطبانی را هم برای خود داشته باشند، یکی از مولفه های حمایتی وزارت ارشاد شمرده می شود که طبیعتاً تالارهای وحدت و رودکی به فراخور نوع فعالیت این گروههای موسیقی جدی می توانند گزینه های مناسبی برای غبارروبی از این فضا باشد؛ فضایی به شدت ساکت که سکوت طولانی آن منفعت چندانی برای ادامه حیات موسیقی جدی نخواهد داشت. مگر این که متولیان امر توجیهات بسیار منطقی برای این سکوت طولانی داشته باشند.

منبع: pilano.ir