گفت وگو با یک هنرمند پپیشکسوت صنایع دستی میکی موس بجای گل لاله عباسی!

پیلانو: یک هنرمند پیشکسوت صنایع دستی مهمترین دغدغه صنایع دستی را در شرایط فعلی بازاریابی برای هنرمندان می داند و می گوید: صنایع دستی می تواند به تدوین تاریخ فرهنگی ایران کمک کند؛ بعنوان مثال سفال کشف شده در شهر سوخته زابل به ما نشان داد که پنج هزار سال پیش ما انیمیشن داشته ایم. اگر سفال نبود ما چطور می توانستیم به این مساله پی ببریم؟
زهرا محسنی که اخیرا و در هفته صنایع دستی صاحب هشتمین کاشی ماندگار استان خراسان رضوی شد، در گفت وگویی با ایسنا مهمترین دغدغه صنایع دستی را در شرایط فعلی بازاریابی برای هنرمندان این حوزه می داند و می گوید: به هر حال صنایع دستی در درجه دوم اهمیت زندگی مردم قرار دارد و به همین خاطر هم نیاز است که برای بازاریابی بیشتر به هنرمندان این عرصه کمک گردد.
او ادامه می دهد: شاید جوان ترها به یاد نداشته باشند، اما من یادم است که در گذشته در هر شهری و حتی در روستاهای کوچک هم یک فروشگاه مخصوص صنایع دستی وجود داشت که بوسیله ادارات مختلف کار می کردند و هنرمندان صنایع دستی می توانستند بدون اینکه اجاره ای پرداخت کنند محصولاتشان را در این فروشگاه ها ارائه نمایند. نکته جالب توجه این بود که هر کدام از این فروشگاه ها علاوه بر ارائه محصولات استان خودشان، صنایع دستی استان های دیگر را هم ارائه می دادند.
محسنی با اشاره به اینکه «وجود این فروشگاه ها بیشتر از هر سوژه دیگری موجب کاهش نگرانی های هنرمندان صنایع دستی می شد»، می گوید: خیلی از هنرمندان این عرصه زندگی شان را بوسیله صنایع دستی می گذرانند و کار مشکلی است که بخواهند فروشگاهی داشته باشند.
این هنرمند که معتقد می باشد پیش تر حمایت های بیشتری از هنرمندان صنایع دستی صورت می گرفت در مثالی دیگری، یادآور می شود: پیش تر موادی که هنرمندان برای تولید صنایع دستی نیاز داشتند، برایشان تهیه می شد. یادم است وقتی برای احیای یک هنر بومی به استان سیستان و بلوچستان رفته بودم و چند ماه در آنجا ساکن بودم، یکی از آشنایان که کار سوزن دوزی بلوچ انجام می داد می گفت از سمت بهزیستی و معاونت صنایع دستی به او پارچه و نخ و سفارش کار می دهند. این کار برای بسیار عالی بود. چونکه دیگر مثل الان لازم نبود که هنرمندان صنایع دستی مجبور باشند هر روز مواد اولیه را به یک قیمت تهیه کنند.
او خاطرنشان می کند: البته با همه این اوصاف مشکلات صنایع دستی نسبت به حوزه های دیگر کمتر است. درست است که هنرمندان صنایع دستی باید با قیمت های متغیر مواد اولیه سر و کله بزنند، اما باز هم می تواند در خانه شان کار کنند.
محسنی همین طور در بخش دیگری از صحبت های خود می گوید: توجه مردم و خصوصاً جوان ها به صنایع دستی در سال های اخیر سیر خوبی داشته است. سال ها پیش به یکی از مسئولان گله کردم که چرا در تلویزیون ما که «ملی» است، فرش ایرانی با طرح میکی موس تبلیغ می شود؟ به او گفتم فرزندان من روی فرش هایی چهار دست و پا می روند که طرح های گل لاله عباسی و نقوش اسلیمی دارند و این نقوش در ذهن آنها حک می شوند، ولی شما طرح میکی موس را روی فرش های ایرانی تبلیغ می کنید تا خانم های جوان هم خریداری کنند. اما امروز خوشبختانه در سریال ها از وسایل تزئینی سنتی ایرانی استفاده می شود.
او می گوید: بطور کلی امروز توجه خوبی به صنایع دستی می شود. اگر دقت کنید تزئینات خانم ها به سمت صنایع دستی سوق پیدا کرده است و هنرهای سنتی مورد توجه مردم قرار گرفته است.
این هنرمند با باور بر اینکه صنایع دستی می تواند به تدوین تاریخ فرهنگی ایران کمک نماید، یادآور می شود: ما در تاریخ کشورمان چند کتاب سوزی مهم داشتیم و به همین خاطر هم هویت فرهنگی تدوین شده ای نداریم. اسکندر نمی خواست کاخ را بسوزاند، بلکه آمد تا کتاب های ما را بسوزاند و آنقدر تعداد کتاب ها زیاد بود که سقف تخت جمشید که از چوب بود سوخت و منجر به آتش کشیده شدن تخت جمشید شد.
محسنی ادامه می دهد: اما در این شرایط صنایع دستی به کمک ما آمده است. بعنوان مثال تصاویر حکم شده روی دیوارها نشان داده است که پادشاه در تخت جمشید روی تختی نشسته که خراطی شده است و لباسش طرح و نقش دارد. این اطلاعات بطور قطع به تدوین تاریخ هویت فرهنگی ما کمک می نماید. یا اینکه سفال کشف شده در شهر سوخته زابل به ما نشان داد که پنج هزار سال پیش ما انیمیشن داشته ایم. اگر سفال نبود ما چطور می توانستیم به این مساله پی ببریم؟

منبع: پیلانو